بیمههای تأمین اجتماعی معمولا ماهیتی درمانی دارند. اما میتوان گفت بیمهی عمر، میتواند مکمل بیمه تأمین اجتماعی باشد.
در دریافت بیمه عمر محدودیت سنی تقریبا وجود ندارد. از نوزاد یک روزه تا یک شخص هفتاد ساله میتوانند بیمه عمر را دریافت کنند.
در بیمه عمر، شخص میتواند میزان حق بیمه و نحوه پرداخت آن (ماهیانه، سالیانه یا حتی فصلی) را به صلاحدید خود انتخاب کند.
در بیمه تامین اجتماعی، شما دفترچه درمانی دریافت میکنید و هزینههای درمانی عادی شما تحت پوشش قرار میگیرد. اما در بیمه عمر، تنها بیماریهای خاص (سکته قلبی و مغزی، جراحی باز قلب، پیوند اعضای اصلی بدن، انواع سرطان) تحت پوشش قرار میگیرند.
در بیمه عمر، به حق بیمه پرداختی سود تعلق خواهد گرفت، اما بیمه تامین اجتماعی این ویژگی را ندارد.
امکان بازخرید بیمه عمر در هر زمانی وجود دارد. به این معنی که پس از گذشت ۱۰ سال از پرداخت حق بیمه عمر، فرد میتواند اندوخته خود به علاوه سود آن را دریافت کند، یا درخواست مستمری بازنشستگی بدهد. اما در بیمه تامین اجتماعی فرد زودتر از ۳۰ سال نمیتواند اندوخته خود را برداشت کند.
در بیمه عمر، بعد از گذشت یک سال میتوان بدون نیاز به وثیقه و ضامن، تا ۹۰ درصد اندوخته، وام دریافت کرد.
در بیمه عمر، اگر بیمهشده براثر حادثه بهطورکلی ازکارافتاده شود، دیگر نیازی به پرداخت حقبیمه ندارد و اگر پوشش ازکار افتادگی را انتخاب کرده باشد، میتواند مستمری هم دریافت کند.
انتخاب ذینفعان بیمهنامه به عهده خود فرد است. شخص میتواند ذینفعان خود را انتخاب کند را در صورت فوت، بدون انحصار وراثت، سرمایه فوت به آنها تعلق بگیرد.
بیمه تأمین اجتماعی در صورت فوت فرد مبلغ بسیار ناچیزی به بازماندگان وی پرداخت میکند؛ درصورتیکه در بیمه عمر در صورت فوت فرد حتی اگر یک قسط از حقبیمه را پرداخت کرده باشد، بهغیراز پرداخت سرمایه فوت، اگر فوت براثر حادثه باشد (در صورت خرید پوشش فوت براثر حادثه) تا ۳ برابر سرمایه فوت را به بازماندگان وی پرداخت میکند.
سرمایه حیات و اندوخته پرداختی در بیمه عمر و تامین آتیه، هر میزان که باشد از مالیات معاف است و در صورت فوت بیمهشده هم مشمول مالیات بر ارث نخواهد بود.
